Izraelska manipulacja amerykańskimi mediami

Paul Joseph Watson 20.8.2010, tłumaczył-skrócił Piotr Bein

Odtajnione senackie dochodzenie pokazuje, jak Lobby Izraela w USA przekupywało reporterów w mediach korporacyjnych, by pisali pro-syjonistyczną propagandę o agresji Izraela wobec Palestyny i Iranu w l. 1960-tych. Dokumenty wymieniają m.in. miesięcznik Atlantic Monthly, który ostatnio zamieścił artykuł główny o niezbędności ataku Izraela na Iran. Skryte programy izraelskiej propagandy polegały na „kultywowaniu redaktorów”, „stymulacji i zamieszczaniu odpowiednich artykułów w głównych magazynach konsumenckich” i sterowaniu doniesieniami amerykańskimi nt. delikatne, np. ośrodek nuklearny Dimona („ośrodek badawczy”). Tzw. „Komitet ds. magazynów” był odpowiedzialny za pisanie i zamieszczanie artykułów o Izraelu w niektórych wiodących magazynach USA. Planowano ekspansję propagandy przez penetrację innych źródeł informacji masowej, np. system Scripps-Howard. Lobby pomagało też mediom w USA ukryć aferę Lavona, atak fałszywej flagi na obiekty rządowe USA w Egipcie, celem wywołania zadr Zachód-muzułmanie.

Dochodzenie skupiło się na grupach, które wykonywały tę info-wojnę w USA, dysponując 36 mln $. Dochodzenie nie doprowadziło jednak do zatrzymania tajnej izraelskiej manipulacji mediami i lobbingu w USA. Po usunięciu tych osób, ich działalność przejął American-Israel Public Affairs Committee (AIPAC, Amerykańsko-Izraelski Komitet Spraw Publicznych), który dziś jest wiodącą organizacją Lobby Izraela i przewodzi w nawoływaniu do ataku na irańskie obiekty atomowe, np. w Atlantic Monthly retoryką porównującą Iran z Niemcami hitlerowskimi. Podobnie Lobby Izraela „przekonało” Amerykanów do wojny w Iraku z „nowym Hitlerem”, Husajnem. Autor artykułu, obywatel USA i Izraela, Jeffrey Goldberg, jest b. członkiem sił zbrojnych Izraela, IDF, i całą karierę reporterską spędził na lansowaniu wojen opartych na zmyłkach.

Artykuł Goldberga w New Yorker w 2002 r. wzmocnił argument administracji Busha, by najechać na Irak, a b. dyrektor CIA i notoryczny entuzjasta wojen, James Woolsey, pochwalił go. Wg krytyków, ten artykuł to „makabra ze szkoły jot: źródła słabe i skompromitowane, wątpliwości zakryte, a cały tekst nasiąknięty alarmistyczną retoryką, którą zależnie od nastroju odbiera się dziś jako śmieszną lub mdlącą”. Goldberg pisał wtedy o rzekomej irackiej broni masowej zagłady i powiązaniach Husajna z Al Kaidą, które nawet Cheney później zdementował.

infowars.com/zionist-lobby-paid-off-u-s-journalists-to-sell-israeli-foreign-policy

Za: grypa666.wordpress.com/2010/08/21/koniec-serbskich-zaborow-chorwacji

Liban: ułatwienia dla palestyńskich uchodźców

Parlament Libanu przegłosował ustawę zezwalającą palestyńskim uchodźcom w tym kraju na podejmowanie pracy we wszystkich zawodach na zasadach przysługujących innym cudzoziemcom.

Projekt złożyła Socjalistyczna Partia Postępowa kierowana przez przywódcę libańskich druzów Walida Dżumblatta.

Do tej pory uchodźcy palestyńscy, których liczbę w Libanie szacuje się na 250-400 tys., mogli podejmować jedynie najprostsze prace nie wymagające kwalifikacji.

Palestyńczycy w Libanie żyją najczęściej odizolowani w obozach. W większości utrzymują się z datków od agencji ONZ i różnych frakcji palestyńskich. Ci, którzy pracują, zazwyczaj są albo zatrudnieni przez Agencję Narodów Zjednoczonych dla Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA), albo wykonują proste zajęcia niewymagające kwalifikacji.

Agencja AP odnotowuje, że mimo decyzji parlamentu obowiązujące w Libanie przepisy dotyczące cudzoziemców są problematyczne dla Palestyńczyków, którzy są bezpaństwowi. Według libańskiego prawa, pewne zawody są zarezerwowane tylko dla Libańczyków, podczas gdy takie sektory jak prawo, medycyna czy inżynieria są otwarte dla obcokrajowców zrzeszonych w odpowiednich związkach zawodowych. Tymczasem większość tych związków zezwala obcokrajowcom na członkostwo na zasadzie wzajemności – pod warunkiem, że w ich krajach odpowiednie organizacje również są otwarte dla cudzoziemców, co ostatecznie eliminuje Palestyńczyków.

– Jeśli jesteś Palestyńczykiem, wychowałeś się w Libanie i marzysz o zostaniu lekarzem, to masz pecha – twierdzi dyrektor bejruckiego oddziału Human Rights Watch, Nadim Houry. Dzisiejsze głosowanie ocenił jako pozytywny krok, ale zastrzegł, że niezbędne są kolejne.

ONZ szacuje liczbę palestyńskich uchodźców w Libanie na 400 tys. Inne źródła mówią, że jest ich raczej między 250 tys. a 270 tys., ponieważ ONZ nie wykreśliła ze swojej listy Palestyńczyków, którzy wyjechali do innych krajów. Liban liczy około 4 milionów mieszkańców.

pap