Remembering the Nakba – 72 years on

Izraelska przestępczość i bezkarność, a świat milczy!

Izrael Shamir: Kwiecień – najokrutniejszy miesiąc

Napisane na obchodzoną 9 kwietnia 2001 roku rocznicę masakry w Deir Yassin.

Pięknego wiosennego dnia, kiedy to niebo Ziemi Świętej jest delikatnie niebieskie a trawa zielona, klimatyzowane autobusy wiozą turystów z Miasta na Wybrzeżu do Miasta na Wzgórzu. Po minięciu połowy drogi, zaraz za odbudowaną ottomańską gospodą Bab al-Wad, bramą doliny, autobus przejeżdża obok pomalowanych na czerwono wraków opancerzonych pojazdów. Przewodnicy wycieczek opowiadają tam zwykle: „Pojazdy te pozostawiono na pamiątkę bohaterskiego przerwania przez Żydów blokady Jerozolimy, spowodowanej agresją dziewięciu państw arabskich”. Ilość państw arabskich waha się w zależności od nastroju przewodników i wielkości audytorium.

Bitwa o drogę do Jerozolimy była punktem zwrotnym w Palestyńskiej Wojnie Domowej w roku 1948, i zakończyła się, gdy żydowscy syjoniści z wybrzeża zdobyli kwitnącą Zachodnią Jerozolimę z białymi murowanymi dworkami arabskiej arystokracji i niemieckich, greckich i ormiańskich kupców. W trakcie tych walk podporządkowali sobie także neutralnych żydowskich sąsiadów, którzy nie byli syjonistami. W masowych czystkach etnicznych syjoniści wypędzili nie-Żydów i zamknęli miejscowych Żydów w getcie. Aby to osiągnąć, dążąc do miasta, zrównali z ziemią wioski palestyńskie.

To rdzewiejące żelastwo jest, prawdę mówiąc, jedynie dekoracją dla standardowych izraelskich opowieści, która nie pasowałaby do realistycznego filmu. Jest to teatralna scena, której brak autentyczności, jakiej wymagają scenarzyści filmowi. Opowiadanie o blokadzie i agresji przypomina sztukę teatralną, a nie scenariusz filmowy. Jest to wciąż powtarzane przedstawienie, mające na celu indoktrynowanie turystów nieustannie ciągnących do Ściany Płaczu i Muzeum Holokaustu.

Rzeź Palestyńczyków w wiosce Deir Yassin

Wioska Deir Yassin, położona w pobliżu Jerozolimy, miała reputację bardzo pokojowej miejscowości. Jej mieszkańcy arabscy, żyjący z pracy w kamieniołomach, chcieli uniknąć udziału w starciach arabsko-żydowskich i zawarli pakt o wzajemnych pokojowych stosunkach z pobliskim żydowskim przedmieściem Jerozolimy – Givat Shaul. Komendant izraelskich oddziałów Hagany w Givat Shaul, Yona Ben-Sasson, wspominał później, że „nie było nigdy ani jednego wrogiego incydentu pomiędzy Deir Yassin a Żydami” (za: U. Nilstein „War of Independence”, t. IV, Tel Awiw 1991, s. 257).

Były pułkownik izraelski i historyk wojskowości dr Meir Pail wspominał po latach, że wioska Deir Yassin „miała pakt z nami (…). Ludzie z Deir Yassin przestrzegali tego paktu (…). Nigdy nie słyszałem o jakimkolwiek strzelaniu przeciwko nam”. Chcąc uniknąć waśni z Żydami, mieszkańcy Deir Yassin przeganiali ze swej ziemi wszelkich uzbrojonych Arabów. To wszystko nie uchroniło ich jednak przed okrutnym losem. W dowództwach terrorystycznych bojówek Irgunu (kierowanego przez Begina) i Stern Gangu (dowodzonego przez innego późniejszego premiera Icchaka Szamira) powstał tajny plan, aby zniszczyć Deir Yassin, tak aby móc tam później stworzyć małe lotnisko dostarczające wsparcia dla Żydów w Jerozolimie. Jako pierwsze zniszczenie Deir Yassin zaproponowało właśnie ugrupowanie terrorystyczne Sterna, dążąc w ten sposób „do złamania ducha Arabów”. Pomysł ten natychmiast zyskał poparcie przywódcy Irgunu – Begina.

Z zimną krwią zaplanowano wymordowanie wszystkich arabskich mieszkańców Deir Yassin. Oficer Irgunu Ben-Zion Cohen wspomniał, że podczas narady dowódców terrorystycznych jednostek Irgunu i Sterna: „Większość opowiedziała się za likwidacją wszystkich mężczyzn w wiosce i jakiejkolwiek innej siły, która by się nam opierała, czy to byliby starcy, czy kobiety i dzieci”.